ΘΑΝΑΤΟΣ
Ακούω τώρα τις νεκρικές καμπάνες
Ίσως είναι για μένα.
Βλέπω τον κόσμο μαζεμένο γύρω από ένα φέρετρο.
Ίσως είναι το δικό μου.
Με πνίγουν τα κλάματα και οι λυγμοί για το νεκρό.
Ίσως είμαι εγώ …..
Έζησα άραγε όσα ήθελα να ζήσω ;
Ταξίδευα μόνος μου ή με παρέα ;
Αγάπησα άραγε ποτέ μου ;
Δεν θυμάμαι .
Ακούω τώρα τις νεκρικές καμπάνες όλο και πιο έντονα.
Σίγουρα χτυπούν για μένα.
Ο κόσμος γύρω από το φέρετρο πυκνώνει.
Σίγουρα είναι το δικό μου.
Με πνίγουν ασφυκτικά τα κλάματα για το νεκρό.
Αυτός σίγουρα είμαι εγώ.
Το βλέπω μα δεν το αλλάζω.
Ίσως να μην μπορώ ….
Παρατηρώ τη σκηνή πίσω από τα κυπαρίσσια.
Φοβάμαι να πλησιάσω τον ΘΑΝΑΤΟ …
Αφήνω κι άλλο το χρόνο να περάσει.
Μόνο για λίγο …
Μα το λίγο γίνεται πολύ.
Το λεπτό γίνεται χρόνος.
Τώρα πια έχουν σωπάσει οι καμπάνες.
Όλο το μέρος έχει ερημώσει.
Δεν ακούω κλάματα για το νεκρό.
Στέκομαι ακόμα εδώ μόνος μου, πίσω από τα κυπαρίσσια.
Δεν καταλαβαίνω πως νιώθω .
Πως είναι άραγε να βλέπεις το ΘΑΝΑΤΟ σου ;
Απλώς κοιτάζω τον τάφο μου .
Τώρα σίγουρα δεν μπορώ να το αλλάξω .
Είμαι ήδη νεκρός.
